Zeitgeist Moving Forward.

Στο οικονομικό φόρουμ του Νταβός, οι ηγέτες του κόσμου συναντιόνται για να αποδώσουν φόρο τιμής στη γελοιότητα που καλούμε παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Συναντιούνται για να δοξάσουν αριθμούς και ΑΕΠ και ποσοστά χρέους και δείκτες ανάπτυξης.

Είναι σχεδόν απίστευτο ότι δεν αντιλαμβάνονται το απόλυτο αδιέξοδο. Ένα σύστημα που κινείται από την παραγωγή χρέους και την κυκλοφορία ανύπαρκτου χρήματος και που βασίζεται σε ένα μοντέλο ασύστολης σπατάλης των περιορισμένων πόρων του πλανήτη, δεν είναι δυνατόν να συντηρηθεί. Είναι νομοτελειακό. Και όμως! Συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο με ακόμη μεγαλύτερη, τυφλή σχεδόν προσήλωση.

Γι'αυτό και αξίζει να δείτε το νέο Zeitgeist. Πολλοί ίσως είχαν δει το πρώτο μέρος και σταμάτησαν εκεί, γιατί αν και καλό, ο τρόπος που πρόβαλε τις θέσεις του είχε κάποιες αποχρώσεις "θεωρίας συνωμοσίας" και αυτό το αδικούσε καταφορά.

Το δεύτερο μέρος, το Zeitgeist: Addendum, είναι μια προσεγμένη παρουσίαση των προβλημάτων του χρηματικού συστήματος και της τοξικής του επίδρασης στον πλανήτη και στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Στο τρίτο μέρος παρουσιάζονται οι προτάσεις του αποκαλούμενου Venus Project, μιας πρωτοβουλίας τουJacque Fresco για ένα διατηρήσιμο μοντέλο οικονομικής οργάνωσης, την "οικονομία πόρων", όπως την ονομάζει.

Δε χρειάζεται κανένας να συμφωνήσει με όλες τις ιδέες που παρουσιάζονται εδώ. Δεν χρειάζεται να συμφωνήσει και καθόλου. Όμως τουλάχιστον ας σκεφτεί για λίγο την πορεία που έχουμε πάρει σαν το κυρίαρχο είδος του μικρού γαλάζιου πλανήτη.

Είμαστε δίχως αμφιβολία σε ένα σημείο καμπής. Το τρέχων μοντέλο απλά δεν είναι διατηρήσιμο. Είτε θα εξαντλήσει όλους τους πόρους μας σε ένα όργιο σπατάλης είτε θα οδηγήσει ολόκληρα κράτη στη χρεωκοπία (ότι και αν σημαίνει αυτό -- αφού τα χρέη είναι εικονικά) και στο κοινωνικό χάος.

Όπως και να ονομάσουμε μια ιδέα, αυτή δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τη θέληση του κόσμου. Καμία αλλαγή δεν πρόκειται να έρθει από τους πραιτοριανούς τους συστήματος που είναι οι άχρηστοι πολιτικοί μας. Εύχομαι να ζήσω για να δω κάτι αντίστοιχο με αυτό που τόσο ωραία δείχνει η ταινία στο τελευταίο πεντάλεπτο...  Τη στιγμή που θα πάρουμε πίσω τον κόσμο μας.