Πόσοι φτωχοί απαιτούνται για να «παραχθεί» ένας πλούσιος; Ποιοι και πώς δημιουργούν τα χρέη και τα ελλείμματα; Πού οφείλεται η κρίση στην Ελλάδα και τον κόσμο; Η κρίση έχει πρόσημο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό; Την προκαλούν όλοι; Την πληρώνουν όλοι; Ποιοι και πώς κερδίζουν από την κρίση; Πώς γίνεται την τριετία 2008-2010, που δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι προστέθηκαν στις στρατιές της απόλυτης φτώχειας, της εξαθλίωσης και της ανεργίας, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη να έχει διπλασιαστεί; Ένα βιβλίο-εργαλείο για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στον κόσμο και στην Ελλάδα, αλλά και γιατί συμβαίνει.
Eίπαν για το βιβλίο…
«Διπλά εξαιρετικό, με πολυεπίπεδη ανάγνωση. Από τη μια είναι ένα θαυμάσιο αρχειακό corpus και από την άλλη μια διεισδυτική ανάλυση των νόμων της. Το βιβλίο τιμά, εκτός από το μεγαλείο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, τη δημοσιογραφία την ίδια».
Γιώργος Σταματόπουλος, Ελευθεροτυπία, 06/07/2011
«Πολύ προσιτό και ευκολοδιάβαστο βιβλίο για τον αναγνώστη που αναζητά να μάθει τι συμβαίνει με τη σημερινή κρίση».
Δημήτρης Καζάκης, Σεισάχθεια, 29/07/2011
«Ο Νίκος Μπογιόπουλος δεν γράφει για τους οπαδούς της άποψής του, ούτε για τη δική του προσωπική αυτοεπιβεβαίωση. Γράφει για τον απλό κόσμο. Γράφει για όλους».
Χρήστος Κάτσικας, alfavita.gr, 08/08/2011
«Μια βαθιά προσέγγιση της σημερινής κρίσης, με πολιτική τεκμηρίωση, πάθος και μια γλώσσα που δυστυχώς δεν τη μιλάνε ούτε τη γράφουν πολλοί δημοσιογράφοι στις μέρες μας».
Γιώργος Κουβαράς, Ελεύθερος Τύπος, 18/07/2011
«Ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο».
Real News, 23/24/07/2011
«Για τους λάτρεις τόσο του ρεαλιστικού και τεκμηριωμένου λόγου όσο και της ουτοπίας».
Το Ποντίκι, 21/07/2011
«Το βιβλίο έχει τη φρεσκάδα ενός άρθρου ή ρεπορτάζ».
Νίκος Παπαδημητρίου, Free Sunday, 23/07/2011
«Σοβαρή προσφορά το πλήθος των στοιχείων που προσκομίζει. Η εκλαϊκευτική ικανότητα του Ν. Μπογιόπουλου καθιστά το βιβλίο προσβάσιμο όχι μόνο στον διανοούμενο, αλλά στον οποιονδήποτε αναζητά απεγνωσμένα τη χειροπιαστή και λυτρωτική ανασκευή της άθλιας παραπληροφόρησης».
Δημήτρης Γρηγορόπουλος, Πριν, 14/08/2011
«Εξαιρετικά τεκμηριωμένο βιβλίο».
Νίκος Κοτζιάς, Αξία, 03/09/2011
«Εξαιρετικά εμπεριστατωμένη μελέτη».
Στάθης Σταυρόπουλος, Ελευθεροτυπία, 05/09/2011
«Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι: Δίνει το μίτο για να μην χαθείς μέσα στο λαβύρινθο της καπιταλιστικής μυθολογίας, κατεδαφίζει χωρίς έλεος τους γυαλιστερούς μύθους των καθεστωτικών, προπαγανδιστικών ιερατείων, το τυποποιημένο ψεύδος τους και τις ασύστολες ταχυδακτυλουργίες τους, με γλαφυρή παραστατικότητα και με συγκεκριμένη τεκμηρίωση».
Θύμιος Παπανικολάου, Ρεσάλτο, 04/09/2011
«Ο Μπογιόπουλος στο βιβλίο του παραθέτει επιχειρήματα και στοιχεία. Δεν εκτοξεύει αφορισμούς. Διαβάζεις και μαθαίνεις. Μια έξοχη απάντηση στους “πραιτωριανούς των Μνημονίων” και στα ντελίβερι μπόις της καθεστωτικής προπαγάνδας».
Γιάννης Τριάντης, Ελευθεροτυπία, 01/10/2011
Ένα χαρακτηριστικό κείμενο παρουσίασής του βιβλίο, από το Cogito ergo sum :
Θέλω να πω, δίχως περιττούς προλόγους, ότι το βιβλίο “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε“, του Νίκου Μπογιόπουλου, αποτελεί ένα σύνολο εκπλήξεων, από τις οποίες καμμία δεν είναι δυσάρεστη. Η πρώτη έκπληξη έρχεται νωρίς-νωρίς, από το εξώφυλλο όπου υπάρχει το σηματάκι των εκδόσεων “Λιβάνη”. Θα περιμέναμε ότι ένας από τους γνωστότερους δημοσιογράφους του “Ριζοσπάστη” (και, μάλιστα, με ξεκάθαρη ιδεολογική και κομματική τοποθέτηση), θα εξέδιδε το βιβλίο του από την “Σύγχρονη Εποχή”, τον εκδοτικό οίκο που είναι γνωστός ως “εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ”. Όμως, ο Μπογιόπουλος δεν γράφει απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες του αλλά για τον κάθε κοινό, απλό πολίτη. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι η αίσθηση που αποκόμισα από τούτο το βιβλίο είναι πως ο Μπογιόπουλος απευθύνεται κυρίως στους μη-κομμουνιστές. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι επιτυγχάνει καλύτερα τον στόχο του μέσω του “Λιβάνη”.
Αλλά τί πράγμα είναι τούτο το βιβλίο; Δεν είναι εύκολο να κολλήσεις μια ταμπέλλα σε ένα σύγγραμμα κάπου πεντακοσίων σελίδων, αλλά μπορούμε ανώδυνα να πούμε ότι το “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε” αποτελεί το εγκόλπιο της οικονομικής κρίσης για κάθε κοινό νου. Το βιβλίο απευθύνεται στην κοινή λογική του αναγνώστη, όχι με φωνές, συνθήματα και τσιτάτα, αλλά με πειθώ κι επιχειρήματα, προκειμένου να του αποκαλύψει όσα πρέπει -και θέλει- να γνωρίζει για την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη συνίσταται στον τρόπο γραφής. Ο Μπογιόπουλος γράφει ως μαρξιστής (οι αναφορές στα κείμενα των Μαρξ και Λένιν είναι άφθονες) αλλά υποχρεώνει ακόμα και τον αντικομμουνιστή αναγνώστη να παρακολουθήσει με προσήλωση τα λεγόμενά του. Όσοι έχουν μάθει να μέμφονται τον τάχα “ξύλινο λόγο” των κομμουνιστών, σίγουρα θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν αυτή την άποψη, μιας και η κοινή λογική δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στον παρατιθέμενο ορυμαγδό επιχειρημάτων και στοιχείων. Και για να πάω ένα βήμα παραπέρα, το ”Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε” διαβάζεται ηδονικά ακόμη κι από τον πλέον αμύητο στα πολιτικά ή στα οικονομικά πράγματα αναγνώστη.
Πράγματι, σ’ αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνεται το πανόραμα της σημερινής κεφαλαιακής κρίσης με όλα τα στοιχεία της. Στο πρώτο μέρος του, ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η εκδήλωση της κρίσης σε Ελλάδα και ευρωζώνη. Και στο τρίτο -και τελευταίο- μέρος, ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης. Επαναλαμβάνω ότι το “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε” απευθύνεται στον απλό αναγνώστη. Επομένως, εδώ δεν πρόκειται να βρείτε βαθυστόχαστες μαρξιστικές αναλύσεις. Εδώ θα αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης και, τελειώνοντας, θα αισθανθείτε πράγματι σοφώτεροι.
Ελπίζω ότι, με όλα όσα αράδιασα παραπάνω, σας έπεισα ότι αξίζει να θυσιάσετε κάπου 15 ευρώ για να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο και να “τεστάρετε” την σιγουριά σας ότι έχετε μάθει τα πάντα για την κρίση από τους “αναλυτές” των καναλιών και των “έγκυρων” κυριακάτικων φυλλάδων. Οι δυο εκπλήξεις, στις οποίες αναφέρθηκα πρωτύτερα, δεν είναι τίποτε μπροστά στις αλλεπάλληλες εκπλήξεις που σας περιμένουν σελίδα με σελίδα και θα σας κάνουν να απορείτε πως “αλλοιώς μας τα έχουν πει”…
Σχόλιο : Προσωπική άποψη είναι να ξεπεράσουμε τα ιδεολογικά σύνορα μας και να βγάλουμε
τις παρωπίδες και τους φανατισμούς. Το να φτύνω τον κόρφο μου βλέποντας την μια
ιδεολογία η την άλλη δεν οδήγησε δυστυχώς πουθενά.. Ας αφήσουμε τους εαυτούς μας
ελευθέρους και ας μελετήσουμε αντικειμενικά. Ας αποκτήσουμε για αρχή μια άποψη ότι
το καλό των άλλων είναι και το καλό το δικό μας, και όχι να συνεχίσουμε στην λογική "να ψοφήσει η κατσικά του γείτονα!" Ίσως και έτσι καταφέρουμε να βρούμε μια νέα ιδεολογική
γραμμή που ταιριάζει περισσότερο στον Έλληνα και στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου