Μια σκέψη για την νέα χρονιά

Άλλη μια χρονιά έκλεισε μέσα στην μιζέρια και την απογοήτευση.

Πολλοί συνάνθρωποι μας που μέχρι πρότινος είχαν την βολή τους, τη δουλειά τους, την καθημερινή ήσυχη ζωούλα τους, βρέθηκαν από την μια στιγμή στην άλλη, χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, πεινασμένοι και άστεγοι.

Η κρίση είναι δεδομένο ότι επηρέασε όλους μας, μας επηρεάζει, και θα μας επηρεάσει περισσότερο αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν..

Το άσχημο με αυτό το λαό είναι το ποσό μοιρολατρικός και κλαψοπονιάρικος είναι… και αυτό το βλέπουμε σε κάθε έκφανση του. Από τις σύμφορες που συμβαίνουν είτε  από φυσικά φαινόμενα, είτε από την ανθρώπινη παρέμβαση, μέχρι ακόμα και τα περισσότερα τραγούδια που μιλάνε για την καψούρα και για την φλέβα που κόβουμε ή θα κόψουμε….  για τον άλλο ή την άλλη που δεν μας γουστάρει…

Ένας λαός με τόσα αρνητικά, αλλά με τόσα θετικά στοιχειά που έχει βλακωδώς ξεχάσει….

Μια κοινωνία που ξέκοψε από την ίδιο της το πολιτισμό,  την κουλτούρα της, τις δυνατότητες που της δίνει το ανήσυχο πνεύμα της για αναζήτηση, για δημιουργία, για ελεύθερη έκφραση…

Έπαψε να είναι μια κοινωνία που την χαρακτήριζε η ανθρωπιά,  η συμπονετικοτητα και η συγκαταβατικότητα της.

Ένας λαός που στράφηκε στα υλιστικά πρότυπα και στον εγωκεντρισμό.

 Ένας λαός που χάνει την ίδια την ταυτότητα του, ουσιαστικά αυτοκτονεί.

Πολλοί λένε πως η λύση στην κρίση είναι η δραχμή… άλλοι το ευρώ… άλλοι μια σωστή κυβέρνηση και όχι αυτά τα «λαμόγια» που μας κυβερνούν και μας κυβερνούσαν.

Δυστυχώς αυτά τα λαμόγια τους επιτρέπαμε να κυβερνούν επί μια 35ετια.

Και μονό όταν πραγματικά μας χάλασαν τα κεκτημένα που είχαμε και άγγιξαν το πορτοφόλι μας, τότε πραγματικά τα πήραμε στο κεφάλι.

Μέχρι όμως τότε νωχελικά - για τους δικούς μας προσωπικούς λογούς - παρακολουθούσαμε μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, σιγά - σιγά να μας οδηγούν στο σημερινό αδιέξοδο, χωρίς να αντιδρούμε όπως πραγματικά θα έπρεπε.

Σήμερα ευχόμαστε η επομένη χρονιά να μας φέρει την άνοιξη οπού όλα αυτά τα «λαμόγια» θα φύγουν. Οπού όλα θα αλλάξουν και θα γίνουν όπως πριν.

Λυπάμαι αλλά αυτή η άνοιξη δεν θα έρθει ποτέ αν εμείς δεν αποφασίσουμε ανοίξουμε τη σκέψη μας και να μας ζεστάνουν οι ηλιαχτίδες της ελπίδας. Μιας ελπίδας που  είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε από το πουθενά, απλά δεν το γνωρίζουμε.

Η κρίση μπορούσε να μας οδηγήσει σε δυο μονοπάτια. Το ένα είναι αυτό που δεν βγάζει πουθενά, και είναι αυτό της μιζέριας, της κακομοιριάς, της υποταγής, της αποδοχής μιας κατάστασης, και της παράδοσης άνευ όρων στην εξαθλίωση,  που κάποιοι τόσο έντεχνα δημιούργησαν… 

Υπάρχει όμως και ένα άλλο μονοπάτι που είναι επίσης εκεί και μας περιμένει, μας περιμένει να γυρίσουμε από το λάθος δρόμο και να πάμε σε αυτό.  Είναι το μονοπάτι της  αφύπνισης, της αναγέννησης. Είναι αυτό που θα μας κάνει να αποδεχτούμε πως πλέον πρέπει να βγάλουμε τον καλύτερο μας εαυτό, και να πάμε κόντρα σε κάθε αρνητικό, που τόσο πολύ φοβόμαστε να το νικήσουμε! Να συγκρουστούμε με όλα αυτά που μας φθείρουν, μας αποξενώνουν, και μας φέρνουν ολοένα και πιο κοντά στην καταστροφή. 

Είναι αυτό που θα αναδείξει τα πλεονεκτήματα, και όχι τα μειονεκτήματα μας.  Είναι αυτό που θα μας κάνει να μονιάσουμε με την ψύχη μας, και τον διπλανό μας, θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για να αλλάξουμε τον κόσμο που ζούμε σήμερα.  Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε ή δεν μπορούμε να δούμε είναι πως η κρίση είναι μια τέλεια ευκαιρία να μας επαναφέρει σε ήθη και άξιες που έχουν χαθεί. Είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας, να κόψουμε αυτή την εξάρτηση, σε μια ψυχρή στιλιζαρισμένη βιτρίνα και στον δήθεν – ισμο, που ενδόμυχα μας επέβαλαν ως Must ότι τη θέλουμε  και οπωσδήποτε πρέπει να τη πλασάρουμε στον διπλανό μας, γιατί έτσι και μόνο θα μετρήσουμε. Να γαληνέψουμε με την ψύχη μας. 

Να οπλιστούμε με θάρρος, δύναμη, και πιστή, πως τίποτα,  μα τίποτα δεν μπορεί να κερδίσει το ανθρώπινο πνεύμα. Καμιά κρίση και καμιά «κάκια» κυβέρνηση, ή κατάσταση δεν μπορεί να μας κερδίσει, αν εμείς δεν το επιτρέψουμε να το κάνει.

Αυτό που πρέπει να κρατάμε στην άκρη του μυαλού μας είναι πως ακόμα και αν αύριο οι ζωές όλων μας με ένα μαγικό τρόπο επανέρχονταν σε μια πρότερη κατάσταση… τίποτα δεν θα μπορούσε να αποκλείσει ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα βρισκόμασταν στο ίδιο τέλμα που βρισκόμαστε και σήμερα.  Αυτό που πρέπει να κρατάμε πάντα στο μυαλό μας, είναι πως ότι και αν επιλέξουμε, ότι και αν αλλάξουμε, (από νόμισμα μέχρι κυβέρνηση) αυτά δεν θα είναι καλύτερα των προηγούμενων, αν εμείς δεν θέσουμε πρώτα στους εαυτούς μας, υψηλά ιδανικά, έτσι ώστε να μπορούν αυτά τα να περάσουν στην κοινωνία, και κατ’ επέκταση στις οποίες μορφές εξουσίας  υπάρξουν.

Η ευχή μου είναι ο νέος χρόνος που μπήκε να φέρει όλα όσα ανέφερα ότι χρειαζόμαστε για την αλλαγή και την αφύπνιση! Εύχομαι μια κοσμογονική πνευματική αναγέννηση και την επιστροφή στην ανθρώπινη ταυτότητα μας, που τόσο πολύ έχουμε ξεχάσει! Απλοί και αυθεντικοί! Ευτυχισμένο το 2012 με υγεία αγάπη και ανθρωπιά!  Αν υπάρξουν αυτά, η ευτυχία είναι τότε δεδομένη!!!