ΥΒΡΙΣ, ΤΙΣΙΣ, ΝΕΜΕΣΙΣ.

Σε μια εποχή που οι ηθικές αξίες έχουν ισοπεδωθεί στον βωμό της ατομικής ανέλιξης, η πολιτική, όπως καταλάβαμε τα τελευταία χρόνια ( γιατί μόνο τα τελευταία χρόνια κάτσαμε να ασχοληθούμε ) παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα θέατρο του παραλόγου. 

Παιχνίδια μικροπολιτικής και προσωπικής σκοπιμότας, παραγκωνίζουν και παραβλέπουν το γενικό και εθνικό συμφέρον , θυσιάζοντας και την τελευταία ελπίδα κάθε Έλληνα και Ελληνίδας που παρακολουθούν εμβρόντητοι τα τεκταινόμενα. 

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Αν αυτοί στους οποίους ο Ελληνικός Λαός ανέθεσε το μέλλον του είναι ανίκανοι και υποκριτές , τότε πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Αρχίζοντας από τα βασικά, που είναι η ΑΦΥΠΝΙΣΗ, η οποία διέρχεται μέσα από την κατάκτηση της ΓΝΩΣΗΣ , οι Έλληνες πρέπει να κάτσουμε να διαβάσουμε την ΙΣΤΟΡΙΑ μας, αλλά και την παγκόσμια ιστορία , προκειμένου να καταλάβουμε , ότι η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Η ΑΜΑΘΕΙΑ και η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ μας οδήγησαν εδώ.

την συνέχεια πρέπει να κάτσουμε να σκεφτούμε τι ακριβώς θέλουμε και επιθυμούμε και ποιον δρόμο τελικά θα ακολουθήσουμε. Το ατομικό ή συλλογικό και εθνικό μας συμφέρον? Αν κατανοήσουμε την ιστορία μας θα καταλάβουμε φυσικά ότι ο δρόμος είναι μονόδρομος. Ότι η επιλογή του ατομικού συμφέροντος οδηγεί σε αδιέξοδο , όπως το σημερινό. Ότι το ατομικό συμφέρον αναγκαστικά ικανοποιείται μέσα από την διέλευση της κοινωνίας από την αλληλεγγύη και την φιλαλληλία.

Παράλληλα θα πρέπει να εντοπίσουμε τα λάθη και να φροντίσουμε να μην επαναληφθούν. Και όπως θα καταλάβουμε τα μεγαλύτερα λάθη , που αποτελούν ταυτόχρονα αναγκαία συνθήκη ή και ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ και η ΑΠΛΗΣΤΙΑ.

Η εξουσία νομοτελειακά διαφθείρει και αναπόφευκτα οδηγεί στην απληστία. Αν συνδυαστούν , που θα συνδυαστούν κάπου στην διαδρομή, τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Γι αυτό θα πρέπει να σκεφτούμε τρόπους και μεθόδους για να χαλιναγωγήσουμε τους έχοντες εξουσία και να τιμωρήσούμε τους άπληστους παραδειγματικά και αυστηρά.

Ποιοι είναι οι τρόποι? Ποια είναι τα μέσα? Η απάντηση είναι απλή: Αν και εφ’όσον σε κάποιον παρέχεται εξουσία, πρέπει συγχρόνως και παραλλήλως να θεσμοθετείται και ο ΕΛΕΓΚΤΗΣ του. Η σχέση ελεγχόμενου εξουσιαστή και ελεγκτή θα πρέπει αυστηρά να μην διέρχεται από τον μέχρι στιγμής τηρούμενο και συνταγματικό προστατευόμενο τρόπο της συμπλοκής και αλληλεξάρτησης. Ο έλεγχος προϋποθέτει ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Δεν μπορεί π.χ να διαπλέκονται οι συνταγματικές αρμοδιότητες των τριών εξουσιών, της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής . Δεν μπορεί ο εκπρόσωπος της δικαστικής εξουσίας να ελέγχει τις πράξεις της εκτελεστικής εξουσίας και νομοθετικής εξουσίας και συγχρόνως να εξαρτάται ο διορισμός του ή η προαγωγή του ακόμη και ο μισθός του από τις ελεγχόμενες από αυτόν εξουσίες

Δεύτερον δεν μπορεί ο φέρων την εξουσία να ρυθμίζει , να νομοθετεί και να ελέγχει τα περί του οίκου του. Π.χ η Βουλή αυτορυθμίζεται , αυτοαποζημιώνεται και αυτοελέγχεται. Η εξουσία αυτή θα πρέπει να μεταβιβαστεί στον ελεγκτή της, όποιος κατά το Σύνταγμα είναι αυτός.

Τρίτον η ΤΙΜΩΡΙΑ θα πρέπει πάντοτε να επιβάλλεται στον παραβιάζοντα σε συνθήκες ισότητας και ισονομίας. Η θέσπιση κανόνων ατιμωρησίας και ακαταλόγιστου σε μια μερίδα προνομιούχων , που μάλιστα αυτό-αναπροσαρμόζουν τους κανόνες αυτούς κατά βούλησιν και κατά περίσταση πρέπει να καταργηθεί άμεσα και αμετάκλητα. Η πρακτική αυτή, πέραν της θεωρητικής ανισότητας απέναντι στους νόμους , οδηγεί και σε αποτελέσματα πρακτικής και καταστροφικής φύσεως τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Παράδειγμα της πρακτικής αυτής υπήρξε η ασέβεια και μη τήρηση σχεδόν όλων των νόμων από τους Έλληνες, οι οποίοι , και δικαιολογημένα μάλιστα αντιτάσσουν κάθε φορά την ατιμωρησία των πολιτικών και κυβερνώντων.

ΥΒΡΙΣ , ΤΙΣΙΣ, ΝΕΜΕΣΙΣ .Το έγκλημα και η παραβίαση θα πρέπει να τιμωρείται για να έρθει η εξιλέωση . Όποιος νομίζει, ότι η σημερινή ελληνική κατάσταση, η καλύτερα κατάντια θα ξεπεραστεί χωρίς την τιμωρία των υπαιτίων «Πλανάται πλάνην οικτράν». Η κοινωνική συναίνεση και αυτοθυσία δεν θα επέλθει δια μέσου της αναγκαστικής θέσπισης κανόνων , αλλά μέσω της τίσις, της τιμωρίας των υβριστών του ελληνισμού, η οποία θα εξιλεώσει τις αμαρτίες και θα γεννήσει την συναίνεση και την θυσία του ελληνικού λαού για αλλαγές και στερήσεις. Μέχρι τότε κύριοι εξουσιαστές και κυβερνώντες απλά περιφέρεστε άσκοπα στο πολιτικό σκηνικό και αμαυρώνεστε στην ελληνική ιστορία.

Irene Kourti