Η «βιωσιμότητα» ενός... βίου αβίωτου!

Τι επιδιώκουν οι εγχώριοι «σωτήρες» και οι ξένοι «εταίροι» με τις αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη ως προς το σκέλος της περίφημης «βιωσιμότητας» του ελληνικού χρέους;

Τι εννοούν όταν μιλούν για «βιώσιμο ελληνικό χρέος»;

Πίσω από τους ευφημισμούς, αυτό που εννοούν είναι ότι θέλουν να κρατήσουν τους Ελληνες εργαζόμενους σε εκείνο το επίπεδο χαμοζωής, το επίπεδο λίγο πριν την εξόντωση, το οποίο θα παρατείνεται στο διηνεκές, ώστε ο ελληνικός λαός - εις το διηνεκές - να τους πληρώνει τόκους και χρεολύσια!

«Βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει βίος αβίωτος!

«Βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει να ζούμε για να τους πληρώνουμε χρέη, κι άλλα χρέη, χρέη που άλλοι τα προκαλούν και που όσο κι αν τα πληρώνεις τόσο αυτά μεγαλώνουν!

«Βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει να σε δανείζουν, για να τους πληρώνεις διπλά και τριπλά τα παλιότερα δάνεια, και μέσα από τους ανατοκισμούς των νέων δανείων να σε κρατούν χρεωμένο εφ' όρου ζωής!

Η εμπειρία αυτής της «σωτήριας» πολιτικής δεν είναι μόνο ελληνική, είναι παγκόσμια.

Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που έρχεται από τη δεκαετία του '80 και αποτυπώνεται στα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας:

Στις αρχές του 1980 το χρέος που είχαν 109 «πιστολήπτριες» χώρες προς τους πιστωτές τους ήταν 430 δισ. δολάρια.

Παρά το γεγονός ότι μέχρι το 1986 είχαν πληρώσει σε τόκους 336 δισ. δολάρια, στο τέλος της ίδιας χρονιάς είχαν φτάσει να χρωστάνε πάνω από 880 δισ. δολάρια!

Μέσα σε μια εξαετία, δηλαδή, χρωστούσαν ποσό υπερδιπλάσιο από εκείνο που αρχικά είχαν δανειστεί, και ενώ την ίδια ώρα είχαν ήδη πληρώσει σε τόκους τα 4/5 των αρχικών δανείων!

Ο ελληνικός λαός έχει ανάλογη εμπειρία:

Μέσα στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει σε τόκους και χρεολύσια μισό τρισεκατομμύριο ευρώ, αλλά μετά από όλη αυτή τη λαίλαπα, το έτος 2011 «κλείνει» με ένα χρέος - το οποίο καλείται φυσικά να πληρώσει πάλι ο ελληνικός λαός - ύψους 360 δισ. ευρώ!

Και κάτι ακόμα: Από τα στοιχεία που έδωσε μέσα στη βδομάδα η Τράπεζα της Ελλάδας προκύπτει ότι από το 2012 μέχρι το 2017 θα έχουν λήξει ομόλογα ύψους 218 δισ. ευρώ!

Το ποσό αυτό - που δεν περιλαμβάνει τους τόκους, αλλά μόνο τα χρεολύσια - θα «πρέπει» να αναχρηματοδοτηθεί με νέα δάνεια, που θα φέρουν νέους τόκους κ.ο.κ!

Οι συνέπειες για τους λαούς στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, ήταν, είναι και θα είναι δραματικές.

Φτώχεια, λιτότητα, ανέχεια, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, πολιτικές βαρβαρότητας που διατηρούνται επί δεκαετίες, και που όσο γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των πλουτοκρατών, τόσο βυθίζουν στη δυστυχία τους εργαζόμενους.

Πολιτικές που βυθίζουν στα Τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης, ακριβώς για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών.

Μπροστά σε αυτό το φάσμα βρίσκεται σήμερα και ο ελληνικός λαός.

Τέτοια είναι η «δεκαετία» (σ.σ.: για την ακρίβεια, «δεκαετίες») που του υπόσχονται οι εντός και εκτός κυβέρνησης Παπαδήμου «σωτήρες», με την εφαρμογή του «δεκαετούς» πλάνου των αποφάσεων της 26ης Οκτώβρη...

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος