Να διεκδικήσει το δικαίωμα στο μέλλον ενός ολόκληρου έθνους.
Δεν είναι δυνατόν η Χώρα που γέννησε την δημοκρατία να ζει μια δημοκρατία «βιτρίνας» με ολιγαρχικές και οικογενειοκρατουμενες τάσεις.
Η απόφαση του Γεώργιου Παπανδρέου να ζητήσει την συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του ΔΝΤ δεν είναι μια απόφαση που αφορά μόνο τον ίδιο.
Αφορά έντεκα εκατομμύρια Έλληνες.
Μια τέτοια σημαντική απόφαση δεν έπρεπε τον πρώτο λόγο να τον έχει ο ΛΑΟΣ;;
Πως είναι δυνατόν να βάζεις μια ταφόπλακα στην Ελλάδα υπογράφοντας ένα ακόμα δάνειο με ληστρικούς όρους που θα γονατίσουν τον κόσμο;
Πως είναι δυνατόν να καταργείς εργασιακά δικαιώματα στο βωμό της αναγκαιότητας είσπραξης δανεικών χρημάτων;;
Πώς είναι δυνατόν να θεωρούμε πως αυτό λέγεται βοήθεια από τους Ευρωπαίους και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την στιγμή που τα λεφτά που παίρνεις δεν στα δίνουν άτοκα. Δεν νομίζω ότι η λέξη βοήθεια αντικατοπτρίζει αυτό τον δανεισμό. Βοηθώ τον άλλον δεν σημαίνει ότι βγάζω κέρδος εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του!
Δυστυχώς η Ελλάδα πτώχευσε. Δεν πτώχευσε σαν οικονομία αλλά ως έθνος που κάποτε είχε τρανές προσωπικοτητες. Ένα έθνος που ισοπέδωσε ηθικές και οικογενειακές αξίες .
Αναλώθηκε στην απραξία και στο ρουσφέτι. Ένα έθνος που κοιμήθηκε τον ύπνο του δικαίου.
Ένα έθνος που ξέχασε την καλημέρα στο συνάνθρωπο του, ένα έθνος που επιδόθηκε στην μόστρα και στη βιτρίνα, ένα έθνος που ανταγωνιζόταν με νύχια και με δόντια το ίδιο του το είναι, πότε με θεμιτά και πότε με αθέμιτα μέσα.
Που πίστεψε όλους αυτούς τους κατ’ ευφημισμόν πολιτικούς τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια, που ανέλαβαν τις τύχες της δημοκρατίας και της ίδιας της Ελλάδας
Ένα έθνος που έκατσε στον καναπέ του και παρακολουθούσε άπραγος τα όσα συνέβαιναν γύρω του.
Ένα έθνος που απέτρεψε με τον ωχαδερφισμό του, την ευθυνοφοβία του να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και επέτρεψε σε άχρηστους ηγέτες να αναλάβουν το τιμόνι αυτής της χώρας.
Είναι αργά;;
Ας κοιταχτούμε στους καθρέφτες και ας παραδεχτούμε ότι φέρουμε όλοι μας ευθύνη.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει αποδοχή της κατάστασης που απλα θα βιώνουμε εμείς, αλλά μιας κατάστασης που θα βιώσουν τα παιδιά μας.
Σήμερα πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε όλα αυτά που μας έφθειραν ως έθνος, ως λαό, ως έναν οργανισμό ο οποίος τα τελευταία 30 χρόνια νοσεί και μάλιστα βαριά.
Έχουμε υποχρέωση στους εαυτούς μας, στους προγόνους μας, στα παιδιά μας να παραδώσουμε την χώρα απαλλαγμένη από αυτή την γάγγραινα που λυμαίνεται γύρω μας.
Δεν θα ‘θελα να επεκταθώ στα δεκάδες σκάνδαλα που μάθαμε πως συντελέστηκαν στα έτη της μεταπολίτευσης.
Έως σήμερα. Αλλά θα το κάνω έστω και ως αναφορά.
Θα σας θυμίσω την εκτόξευση του χρέους από το 1980 έως το 2010.
Θα σας πω για το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς».
Θα σας πω για το θα «προτείνω στον Έλληνα να επενδύσει στο χρηματιστήριο».
Θα σας πω για αποστάτες, που μέσα σε μια βραδιά έφευγαν από τις παρατάξεις τους και την επομένη δημιουργούσαν κόμματα (με τι χρήμα άραγε;;).
Θα σας θυμίσω τα αρχαία μιας οικογένειας που ήταν αρκετά για να γεμίσουν δύο μουσεία.
Θα σας μιλήσω για υποκλοπές, για τα χαμένα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων που παίχτηκαν σε μετοχές υψηλού ρίσκου….
Θα σας μιλήσω για την μισή και πλέον καμένη Ελλάδα.
Για στρατηγούς άνεμους.
Θα σας μιλήσω για αυτούς που μια ζωή ήξεραν να ασκούν ΠΑΝΤΑ κριτική στις κυβερνήσεις
χωρίς να έχουν δώσει ΠΟΤΕ οι ίδιοι εξετάσεις!!
Χωρίς να θέλουν να κάνουν το άνοιγμα και να ζητήσουν την εμπιστοσύνη ενός λαού να κάνει την αλλαγή και να τους δώσει τα ηνία της χώρας.
Αντίθετα, όντας γνήσιοι καρεκλοκένταυροι διασπάστηκαν σε δύο ή και σε 30 ακόμα κομμάτια.
Συνέχιζαν και συνεχίζουν να πατάνε άλλου και αλλού να βρίσκονται.
Ασκώντας μια ζωή κριτική στους άλλους, χωρίς ποτέ οι ίδιοι να προτείνουν πράγματα.
Χωρίς ποτέ οι ίδιοι να δείξουν ικανοί για κάτι καλύτερο και ελπιδοφόρο.
Γιατί άραγε ποτέ δεν το έκαναν; Μήπως γιατί και αυτοί εξυπηρετούν έτσι το σύστημα;;
Μήπως γιατί και αυτοί βολεύονταν ποικιλότροπως;;
Δυστυχώς η ΑΛΛΑΓΗ πρέπει να είναι από την βάση του πολιτικού συστήματος.
Και η βάση, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Εμείς, φίλη και φίλε Έλληνα.
Σήμερα, δηλώνουμε σε αυτή την σελίδα ότι ζητάμε το μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο.
Με τα εξής αιτήματα:
Την άρση της επαίσχυντης βουλευτικής ασυλίας.
Την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για έξοδο από το πακέτο του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα χρήματα που χρωστάει η Ελλάδα είναι 350 δις ευρώ.
Τα χρήματα που μας χρωστάνε οι Γερμανοί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται τουλάχιστο σε 70 δις ευρώ.
Τα χρήματα από την πώληση του 49% της κρατικής περιουσίας ανέρχονται στο ποσό των 147 δις ευρώ.
Χρήματα επίσης μπορούν να εξοικονομηθούν από την εκποίηση μέρους της Εκκλησιαστικής περιουσίας .
Μόνο από αυτά τα 3 μέτρα το χρέος μειώνεται αμέσως στα 133 δις ευρώ.
Ένα χρέος που μπορεί, με μια σωστή κυβέρνηση πλαισιωμένης από ανθρώπους που αγαπούν την χώρα μας και που έχουν πλήρη συναίσθηση του καθήκοντος, να μειωθεί και να εξαλειφθεί.
Χωρίς να μειωθούν συντάξεις.
Χωρίς να καταργηθούν 14ος και 15ος μισθός στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Χωρίς να μειωθούν οι αποδοχές των εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Χωρίς να αυξηθεί το ΦΠΑ στο 23%.
Ξεκινάμε δυναμικά την σελίδα αυτή με θέματα οικονομικού πολίτικου περιεχομένου που αφορούν την Κρίση και το Δ.Ν.Τ. Το πως έφτασε η Χώρα ως εδώ. Ποιος και ποιοι ευθύνονται, και γενικότερα να ξεκινήσουμε να ξετυλίγουμε ένα κουβάρι δυσαρεστών πολλές φορές διαπιστώσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου